Η σωστή διατροφή μαζί με την κατάλληλη προπόνηση και ψυχολογία είναι οι
τρεις κυριότεροι παράγοντες για να πετύχει ένας καλαθοσφαιριστής αυτό που ονομάζεται
<<φυσική κατάσταση>> υψηλού επιπέδου. (Ταυρόπουλος, Δεδούκος, 1990)
Η διατροφή του μπασκετμπολίστα δεν διαφέρει σημαντικά από την διατροφή
των άλλων αθλητών των ομαδικών αθλημάτων αλλά έχει σημαντικές διαφορές από την
διατροφή των αθλητών ατομικών αθλημάτων. (Ταυρόπουλος, Δεδούκος, 1990)
Ένας μπασκετμπολίστας χρειάζεται πολλούς υδατάνθρακες, αρκετές πρωτεΐνες,
λίγα λίπη, πολύ νερό, αρκετές φυτικές ίνες και μέτριες ποσότητες συμπληρωμάτων
διατροφής. (Ταυρόπουλος, Δεδούκος, 1990)
Η διατροφή ενός μπασκετμπολίστα θα πρέπει να αποτελείται από φυτικές
τροφές, οι οποίες είναι πλούσιες σε μέταλλα και βιταμίνες, τα οποία είναι
απαραίτητα για να βρίσκεται ο οργανισμός του σε καλή κατάσταση. (Ταυρόπουλος,
Δεδούκος, 1990)
Στο μπάσκετ, οι αθλητές εκτελούν πολλά διαφορετικά είδη άσκησης, όπου η
ένταση αλλάζει ανά πάσα στιγμή. Η ασυνεχής άσκηση καθιστά την εμφάνιση της κούρασης
τελείως απρόβλεπτη χρονικά, αλλά και διαφορετική για τον κάθε παίκτη.
(Χασαπίδου, Φαχαντίδου, 2002)
Για να αποτρέψουμε ή να επιβραδύνουμε την εμφάνιση της κούρασης πρέπει
να κατανοήσουμε τη φύση των καυσίμων που χρησιμοποιούνται στην καλαθοσφαίριση
και γενικά στα ομαδικά αθλήματα. Τα κυρίαρχα καύσιμα είναι οι υδατάνθρακες και
τα λίπη, είτε αυτά βρίσκονται αποθηκευμένα στον ασκούμενο μυ, είτε φθάνουν στον
μυ με την κυκλοφορία του αίματος. (Χασαπίδου, Φαχαντίδου, 2002)Η χρησιμότητα
των πρωτεϊνών είναι ακόμα ασαφής, όμως έρευνες συνεχούς άσκησης σε σταθερή
ένταση, έχουν δείξει ότι στο μπάσκετ η
οξείδωση των πρωτεϊνών επιφέρει το 10% των συνολικών χρησιμοποιούμενων καυσίμων
(Balsom, 1995).
Σύμφωνα με τα καύσιμα που απαιτούνται στην καλαθοσφαίριση και γενικά στα ομαδικά
αθλήματα, μια δίαιτα πλούσια σε υδατάνθρακες πρέπει να αποτελεί την βάση της
διατροφής των αθλητών των ομάδων (Χασαπίδου, Φαχαντίδου, 2002). Στο ίδιο
συμπέρασμα κατέληξαν και επιστήμονες που μέτρησαν την συνολική διανυόμενη
απόσταση αθλητών που είχαν καταναλώσει υπερυδατανθρακικά γεύματα, σε σύγκριση
με άλλους που είχαν καταναλώσει γεύματα μέτριας ποσότητας υδατανθράκων (Saltin, 1973).
Άλλοι ερευνητές έφτασαν στο ίδιο συμπέρασμα μετρώντας την συνολική
διανυόμενη απόσταση αθλητών που πριν τον αγώνα είχαν σχεδόν γεμάτες δεξαμενές
γλυκογόνου, εις βάρος αυτών που είχαν μισογεμάτες ή σχεδόν άδειες δεξαμενές
καυσίμων (Burke et al., 1982). Τέλος, όταν αναφερόμαστε σε ομαδικά
αθλήματα δεν πρέπει να ξεχνάμε τον διαφορετικό ρόλο άρα και τις ξεχωριστές
διατροφικές απαιτήσεις που έχουν κάποιοι παίκτες διαφορετικών θέσεων
(Χασαπίδου, Φαχαντίδου, 2002).
ΠΗΓΕΣ:
1. Μαρία Χασαπίδου, Άννα Φαχαντίδου, 2002. “Διατροφή
για Υγεία, Άσκηση & Αθλητισμό”
2. Balsom P.D., 1995. High intensity intermittent exercise: performance
and metabolic responses with very high intensity short duration periods.
Doctoral Thesis, Karolinska Institutet, Sweden.
3. Saltin B., 1973. Metabolic fundamentals in exercise. Medicine and Science
in Sports and Exercise, 5:137-46.
4. Ταυρόπουλος Π., Δεδούκος Σ., 1990. <<Η φυσική
κατάσταση στο μπάσκετ- Μπωλ.
Κάθε κείμενο και εικόνα
είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog “Φτιάξε εσύ την πυραμίδα της διατροφής
σου”. Έτσι, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των
εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια του δημιουργού του. Με επιφύλαξη για
κάθε νόμιμο δικαίωμά μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου